Geluid zijn trillingen in de lucht die door gezonde oren zijn waar te nemen.
Wanneer een voorwerp geluid produceert worden de luchtdeeltjes in de omgeving samengeperst, waardoor de luchtdruk ter plaatse toeneemt. De samengeperste luchtdeeltjes botsen met omliggende deeltjes in de lucht en geven hun energie zo door.

Dit doet zich ook voor wanneer een speaker in trilling gebracht wordt. De donkere gedeeltes zijn de luchtdelen met een hoge geluidsdruk en de lichte gedeeltes met een lagere geluidsdruk.

Geluidsintensiteit

is een maat voor de hoeveelheid energie die door de geluidsdruk, per seconde op een oppervlakte van 1 m2 opgevangen kan worden.

Geluidsintensiteit heeft betrekking op de amplitude van het geluid en wordt uitgedrukt in dB SPL (Sound Pressure Level).

Frequentie

Wanneer er gesproken wordt over geluid komt meestal ook het begrip frequentie om de hoek kijken. Onder frequentie wordt het aantal trillingen per seconde verstaan.

Wanneer wij een geluid met een bepaalde frequentie horen, wordt deze aangeduid met het woord “toonhoogte”.

Wanneer gekeken wordt naar een luidspreker die (via een oscillator) een regelmatig signaal aangeboden krijgt, zal de luidspreker vanuit de rust stand naar voren bewegen, weer terug komen in de rust stand en vervolgens naar achter bewegen.

 

Deze totale bewegingen wordt één trilling genoemd. Duurt het nu precies 1 seconde voordat de trilling voorbij is, dan zeggen we dat de toon een frequentie heeft van 1 Hertz (afgekort: Hz).

Naarmate de frequentie toeneemt klinkt een geluid hoger. Een hoge toon heeft meer golven per seconde dan een lage toon.

 

Geluidsterkte:

De maximale uitwijking ook wel de amplitude genoemd is bij de rode toon groter dan bij de blauwe toon. De frequentie is echter hetzelfde. De omliggende luchtdeeltjes krijgen door de rode toon meer energie dan door de blauwe toon. De rode toon zal als luider waargenomen worden dan de blauwe toon. Hard, zacht, luid, zwak zijn allen subjectieve benamingen van het natuurkundige begrip, geluidssterkte.

 

De gehoordrempel is sterk afhankelijk van de frequentie van het geluid en vertoont bij personen zonder gehoorschade een minimum tussen 1000 Hz en 5000 Hz. Rond een frequentie van 4000 Hz hoort de mens het beste. De gehoordrempel bedraagt daar ongeveer -5 dB. Bij dit minimum is het gehoor van een mens dus het meest gevoelig.

Bij lage frequenties is het menselijk oor veel minder gevoelig; bij 100 Hz bedraagt de gehoordrempel ongeveer 28 dB, bij 10 Hz zelfs ongeveer 95 dB.
Het geluid wordt bij zulke lage frequenties eerder gevoeld dan gehoord.
De verschillen tussen individuele personen zijn bij de laagste frequenties echter zeer groot, zodat de ene persoon het geluid helemaal niet waarneemt, en de andere zeer gehinderd kan zijn.

Ga naar volgende hoofdstuk: Mixen

Bron: http://www.oorzaken.nl/geluid.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gehoordrempel