Wie lang genoeg met audio bezig is geweest weet dat dat ons gehoor zeer gevoelig is voor veel verschillende variabele.
Denk maar eens aan verwachtingen, waar we naar luisteren of hoe we ons voelen.
Je weet dat de ene dag ‘iets’ prima kan klinken maar de volgende dag dat ‘iets’ weer heel anders kan klinken (terwijl er aan dat ‘iets’ niks is veranderd).
Je ontdekt dat er geen beste is, alleen maar verschillen en dat deze verschillen zelfs per moment kunnen verschillen.
Om een oordeel te kunnen geven over welke keuze je moet maken tussen verschillen willen we dit graag zo objectief mogelijk doen. Maar als we weten dat er zo veel variabele zijn is dat bijna onmogelijk.
We moeten dan streven om het audioplacebo effect tijdens het luisteren er van zo veel mogelijk uit te sluiten.
Het moeilijkste is hierin dat we onze mindset moeten veranderen. De moeilijkste variabele is, verwacht niet dat het beter of slechter is.
Als we iets gelezen hebben, advies hebben gekregen, betaald hebben of het er gelikt uitziet waardoor onze verwachting is dat het beter zal zijn, is de kans dat we die horen ook groter.
Dit heeft niks met de werkelijkheid te maken maar met hoe we het ervaren. Het ZAL dan ook werkelijk beter klinken.
Voorbeelden hiervan zijn er genoeg te vinden in de Hi-End audio. Ondanks allerlei vergelijkingen daar lees je bijna continu dat de factor verwachting bij vergelijken op één of ander manier ook altijd aanwezig is en helaas dat er dan ook geen blinde test wordt gedaan.
Vooral in dingen zoals kabels maar ook het fenomeen inbrand tijd is zo’n leuke.
Naar mijn kennis kan alleen bij iets mechanisch (zoals een luidsprekers) hier een effect (let op ik zeg niet een verbetering) optreden.
Maar natuurlijk hebben we allemaal (ik in ieder geval wel) dit wel eens mee gemaakt.
Zo had ik laatst drie verschillende master versies van een nummer. Na heel wat heen en weer vergelijk had ik een besluit genomen welke de beste was. En ja, ik kon het ook motiveren, het klonk ruimer, opener (vul maar in) …. Totdat ik (later) er achter kwam dat ik een fout had gemaakt en ik naar drie exact dezelfde bestanden (wel verschillend genoemd, wat mijn verwachting dus manipuleerde) had geluisterd. Na de fout te hebben hersteld was ik mij er gelijk ook van bewust hoe belangrijk blind testen is.
Dus ook tijdens mixen zijn A/B vergelijkingen (en als het kan blind) belangrijk, is het ECHT beter? Geloof je oren en niet wat op je beeldscherm of in je verwachtingen speelt!